دررفتگی آرنج چیست؟
اصطلاحا به جدا شدن و انفصال استخوان های تشکیل دهنده ی یک مفصل، در رفتگی می گویند. در واقع زمانی که ارتباط آناتومیکی بین استخوان های تشکیل دهنده ی یک مفصل از بین برود، در رفتگی اتفاق می افتد. بنابراین از بین رفتن اتصالات استخوانی در مفصل آرنج را در رفتگی مفصل آرنج می نامند. دررفتگی آرنج زمانی اتفاق می افتد که بازو و ساعد از موقعیت طبیعی خود جدا شوند. دررفتگی به رباط‌های آرنج آسیب می‌رساند و همچنین می‌تواند به ماهیچه‌های اطراف ، اعصاب و تاندون ها (بافت‌هایی که استخوان‌ها را در یک مفصل بهم متصل می‌کنند) آسیب برساند. مفصل استخوان بازو معمولاً با مفصل استخوان های ساعد (رادیوس و اولنا) درگیر می شود. هنگامی که دررفتگی آرنج رخ می دهد، این استخوان ها از حالت طبیعی خود جدا می شوند. دررفتگی آرنج بعد از دررفتگی شانه دومین دررفتگی شایع است. دررفتگی آرنج می تواند بسیار دردناک باشد و حرکت آرنج را سخت (یا غیرممکن) کند. صدمات همزمان شانه و مچ دست در ۱۰ تا ۱۵ درصد از دررفتگی های آرنج رخ می دهد. میزان بروز آسیب در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر بالای ۱۶ سال ۲.۹ مورد برآورد شده است. در کودکان ، وقتی کسی ضربه ناگهانی و شدیدی بر روی بازوی کودک ایجاد شود، ممکن است دررفتگی رخ دهد.
برای شناخت بیشتر مفصل آرنج و این نوع از دررفتگی و عوارض آن با ادامه‌ی این مطلب همراه ما باشید.
آناتومی مفصل آرنج :
آرنج یک مفصل لولایی است که از سه استخوان بازو، اولنا و رادیوس تشکیل شده است. انتهای استخوان ها با غضروف پوشیده شده است. غضروف دارای قوام لاستیکی است که به مفاصل اجازه می دهد به راحتی روی یکدیگر بلغزند و ضربه را جذب کنند. (تصویر شماره یک)
تصویرشماره یک
استخوان ها با رباط هایی که کپسول مفصلی را تشکیل می دهند در کنار هم نگه داشته می شوند. کپسول مفصلی و مایع مفصلی دو جزء مهم یک مفصل هستند. کپسول کیسه ای است که مفصل را احاطه کرده و آن را در میان میگیرد و مایع مفصلی درون این کیسه و در اطراف استخوان و غضروف مفصل قرار دارد. رباط های مهم آرنج عبارتند از رباط جانبی داخلی (در داخل آرنج) و رباط جانبی خارجی (در قسمت خارجی آرنج) این رباط ها با هم منبع اصلی ثبات آرنج را فراهم می کنند.(تصویر شماره دو)
تصویر شماره دو
تاندون ها در آرنج شما وجود دارد که عضله را به استخوان متصل کنند. تاندون‌های مهم آرنج تاندون دوسر بازویی است که ماهیچه دوسر را در جلوی بازو وصل کرده است و تاندون سه‌سر بازویی که عضله سه سر را در پشت بازو می‌چسباند.ماهیچه های ساعد شما از آرنج عبور کرده و به استخوان بازو متصل می شوند. برآمدگی خارجی (جانبی) درست بالای آرنج را اپی کندیل جانبی می نامند. بیشتر عضلاتی که انگشتان و مچ را صاف می کنند به هم می رسند و به اپیکوندیل داخلی یا برآمدگی داخل بازو درست بالای آرنج متصل می شوند.شناخت این دو تاندون بسیار مهم است زیرا محل های رایج تاندونیت هستند.(تصویر شماره سه).
تصویر شماره سه
تمام اعصابی که در بازو حرکت می کنند از روی آرنج عبور می کنند. سه عصب اصلی شامل عصب رادیال، اولنار و عصب مدین. (median)با هم از شانه شروع می شوند. این اعصاب مسئول سیگنال دادن به عضلات شما برای کار و همچنین انتقال احساساتی مانند لمس، درد و دما هستند(تصویر شماره چهار).
تصویر شماره چهار
انواع دررفتگی آرنج چیست؟
دررفتگی ها بر اساس میزان جابجایی استخوان های مفاصل شما طبقه بندی می شوند:
- دررفتگی کامل : دررفتگی کامل زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان‌های مفصل شما کاملاً از هم جدا شده و از جای خود خارج شوند.
- ساب لوکساسیون: این اصطلاح پزشکی برای دررفتگی جزئی است. اگر چیزی مفصل شما را از هم جدا کند و استخوان‌ها همچنان با هم تماس داشته باشند، دچار سابلوکساسیون می‌شوید.
همچنین دررفتگی آرنج بر اساس آسیب به مفصل و بافت اطراف آن دسته بندی می شوند :
- دررفتگی ساده آرنج: آسیب به رباط هایی که از آرنج شما حمایت می کنند وارد شده است، اما آسیبی به استخوان هایی که مفصل آرنج شما را تشکیل می دهند، وارد نشده است.
- دررفتگی پیچیده آرنج: آسیب های شدید به رباط ها و تاندون ها وارد شده است و شکستگی استخوان ها اتفاق افتاده است.
- دررفتگی شدید آرنج: آسیب به اعصاب و عروق خونی اطراف آرنج شما وارد شده است.
علل دررفتگی آرنج چیست؟
- سقوط یا زمین خوردن روی کف دست می تواند احتمال در رفتگی مفصل آرنج را تشدید کند.
- تصادف.
- اختلالات ارثی مفصلی مانند سندرم Ehlers-Danlos دارند سندرم اهلرز دانلوس یک بیماری ژنتیکی است که باعث می شود بافت همبند بدن ضعیف تر از آنچه که باید باشد و معمولاً روی پوست و مفاصل تأثیر می گذارد درواقع Ehlers-Danlos مفاصل را به طور غیرمعمول شل و انعطاف پذیر می‌کند و هیچ درمانی هم برای این بیماری وجود ندارد، اما کادر درمان کمک می کنند تا درمان هایی را برای مدیریت علائم و جلوگیری از عوارض بالقوه خطرناک آن پیدا کنید.
- ورزش و تمرین کردن بیش از حد ، به ویژه فعالیت‌های پرتابی.
- آسیب‌های ورزشی می‌تواند باعث دررفتگی شود.
- حرکت بیش از حد نیز می‌تواند باعث دررفتگی آرنج شود.
- گرفتن یا بلند کردن بازوی کودک می تواند باعث دررفتگی آرنج او شود. گاهی اوقات به این نوع دررفتگی جزئی آرنج پرستار ( nursemaid elbow ) نیز گفته می شود.
عوارض دررفتگی آرنج چیست؟
شایع ترین عوارض دررفتگی ، آسیب به استخوان ها و بافت های اطراف آرنج است، از جمله: شکستگی استخوان، رگ به رگ شدن رباط و تاندون،آسیب عصبی، رگ های خونی آسیب دیده و کشیدگی های عضلانی.
علائم دررفتگی آرنج چیست؟
دررفتگی آرنج می تواند کامل یا جزئی باشد و علائم بر این اساس متفاوت است.
- فردی که دچار دررفتگی آرنج است درد و انحراف شدید در مفصل دارد. به عبارت دیگر، بازو ممکن است با یک پیچ و تاب عجیب در آرنج تغییر شکل داده شود.
- در برخی موارد ، ممکن است احساس دست خود را از دست بدهید یا دیگر نبض نداشته باشید (نمی‌توانید ضربان قلب خود را در مچ دست خود احساس کنید). شریان‌ها و اعصاب از آرنج شما عبور می‌کند و ممکن است در حین دررفتگی به این اعصاب و شریان‌ها نیز آسیب وارد شده باشد.
- کبودی : معمولاً بعد از مدت کوتاهی از ضربه، قسمت داخلی مفصل کبود میشود.
- ضعف و بی حسی دست ها.
- تغییر شکل دادن مفصل آرنج نشانه ی مشهودی از در رفتن این مفصل می باشد.
- تورم مفصل آرنج به دنبال در رفتگی.
- ناتوانی در حرکت یا استفاده از آرنج مخصوصا در خم کردن آرنج.
- احساس بی ثباتی در مفصل آرنج بسیار مشهود است.
بدون دیدگاه