همانطور که در مطالب پیشین ذکر شد، سندرم درد پیچیده منطقه ای با درد، تورم و فعالیت غیرطبیعی عصب سمپاتیک در اندام آسیب دیده بیمار، همراه است؛ و در واقع وضعیتی است که باعث درد مزمن، به طور معمول در بازو یا پا، پس از آسیب، سکته، یا حتی حمله قلبی می شود. در این سندروم، درد معمولاً شدیدتر از خود آسیب است. اگرچه این بیماری در بیشتر موارد قابل کنترل است اما پزشکان از علت دقیق آن مطمئن نیستند.
حالا میخواهیم به درمان این بیماری از طریق فیزیوتراپی، بپردازیم.
فیزیوتراپیست ها نقش حیاتی در درمان سندروم درد پیچیده منطقه ای (دیستروفی سمپاتیک رفلکسی) دارند. فیزیوتراپیست با شما همکاری خواهد کرد تا یک برنامه درمانی برای کمک به رفع وضعیت شما ایجاد کند. از آنجایی که علائم دیستروفی سمپاتیک رفلکسی متفاوت است، رویکرد مراقبت نیز متفاوت خواهد بود. درمان بر اساس علائم شما است. مهمتر از آن، فیزیوتراپی بر کمک به شما برای دستیابی به اهداف شخصی تمرکز دارد.
معاینه و ارزیابی بیمار RSD:
فیزیوتراپیست ارزیابی اولیه وضعیت شما را به عنوان اولین قدم برای کمک به بهبودیتان انجام می دهد. هدف از معاینه اولیه ارزیابی درجه علائم با گوش دادن به شرح حال بیمار است. فیزیوتراپیست مصاحبه با شما را برای جمع آوری اطلاعات در مورد وضعیتتان شروع می کند؛ و این شامل تاریخچه پزشکی شما میشود، که ممکن است با فرم‌هایی که قبل از اولین جلسه با فیزیوتراپیست پر می‌کنید، به شما کمک کند.
فیزیوتراپیست هر فعالیتی را که علائم بیماری را تشدید می کند و نحوه کاهش علائم شما را یادداشت می کند. برخی از افراد مبتلا به سندروم درد پیچیده منطقه ای در کار یا فعالیت های دیگر مانند خرید، آشپزی و پیاده روی مشکل دارند. بعضی بیماران ممکن است در حال انجام فعالیت های شدید، مانند دویدن یا ورزش های دیگر، علائمی ازجمله درد داشته باشند که باعث می شود فعالیت مورد نظر خود را متوقف کنند.
سندروم درد پیچیده منطقه ای (دیستروفی سمپاتیک رفلکسی) اختلالی است که باعث می شود بیمار درد شدیدی را در اندام آسیب دیده خود حس کند. فرد مبتلا به دیستروفی سمپاتیک رفلکسی ممکن است از حرکت دادن قسمت دردناک بدن یا اجازه حرکت دادن آن، بترسد و همچنین ممکن است که آن ناحیه آنقدر حساس باشد که حتی فیزیوتراپیست شما نتواند آن ناحیه را لمس کند؛ بنابراین فیزیوتراپیست عواملی را که بر درد و ناتوانی شما تأثیر می گذارد، با شما در میان خواهد گذاشت، مانند:
- استرس های شناختی و عاطفی: اینها می توانند بر حساسیت سیستم عصبی شما تأثیر بگذارند.
- کیفیت خواب: کیفیت خواب می تواند بر فعالیت سیستم ایمنی و خلق و خوی عمومی شما تأثیر بگذارد.
- مسائل تغذیه ای: برخی غذاها می توانند حساسیت سیستم ایمنی و عصبی شما را افزایش دهند.
این اطلاعات و معاینات به فیزیوتراپیست شما اجازه می دهد شرایطی را که تجربه می کنید بهتر درک کند و به او کمک می کند تا با بهره مندی از این اطلاعات، برنامه تشخیصی و درمانی مناسبی را برای شما تعین کند.
در نهایت فیزیوتراپیست، یافته های خود را با شما در میان خواهد گذاشت و با شما همکاری خواهد کرد تا با استفاده از برنامه درمانی مناسب، سلامت خود را بدست بیاوردید.
آموزش بیمارRSD :
فیزیوتراپیست با شما همکاری خواهد کرد تا هر عامل خارجی که باعث دردتان می شود را شناسایی و تغییر دهید؛ مانند نوع و مقدار تمریناتی که انجام می دهید، فعالیت های ورزشی و یا حتی نوع کفشتان. فیزیوتراپیست تغیراتی را در فعالیت‌های روزانه‌تان توصیه می‌کند و یک برنامه تمرینی شخصی طراحی می‌کند تا به شما کمک کند که با خیال راحت به فعالیت‌های مورد نظر خود بازگردید.
از جمله مواردی که فیزیوتراپیست در جهت آموزش و افزایش آگاهی بیمار پیش میگیرد میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- آگاهی در مورد درد به کاهش ناتوانی در افرادی که برای مدت طولانی درد را تجربه می کنند، کمک می کند.
- فیزیوتراپیست همچنین در مورد اینکه چگونه سیستم های اسکلتی عضلانی، عصبی، خودمختار و ایمنی شما در تجربه دردتان نقش دارند، صحبت خواهد کرد. آنها به شما کمک می کنند تا بفهمید که چگونه به آن مسائل رسیدگی کنید.
- فیزیوتراپیست ممکن است راه هایی را برای بهبود کیفیت خواب و تغذیه به شما آموزش دهد.
هدف فیزیوتراپی بازیابی عملکرد با استفاده از راهبردهای مداخله ای زیر است، که در ادامه در مورد هر کدام صحبت خواهیم کرد :
- تحریک الکتریکی عصب از راه پوست (TENS)
- تصویرسازی حرکتی درجه بندی شده (GMI)
- آب درمانی
- آینه درمانی
- تکنیک های حساسیت زدایی
- تمرینات دامنه حرکتی
- درمان دستی
تحریک الکتریکی عصب از راه پوست (TENS):
تحریک الکتریکی اعصاب یک روش درمانی است که می تواند برای درمان دردهای حاد و یا دردهای مزمن استفاده شود. این تحریک، یک شکل از انرژی الکتریکی است که به صورت موج های مختلف بر اعصاب وارد می شود. چنانچه این امواج الکتریکی از طریق الکترودهای واقع در روی پوست دریافت شوند، به آن تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست و یا به اختصار TENS گفته می شود. تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست، یک روش غیر تهاجمی است که در آن مسیر سیگنال های عصبی که به سمت مغز و نخاع می روند، مسدود می شود. پیام های درد می تواند به حدی تغییر کند که باعث تسکین درد به طور موقت و یا طولانی مدت شود. این تحریکات الکتریکی می تواند علاوه بر کنترل درد، باعث بهبودی گردش خون در محل و کاهش یا بهبود کامل اسپاسم عضله گردد.
تصویرسازی حرکتی درجه بندی شده (GMI):
این روش مجموعه‌ای از درمان‌هایی است که به کاهش درد و بهبود توانایی حرکت بخش آسیب‌دیده بدن کمک می‌کند. هنگامی که یکی از اندام های شما دردناک است، لمس، حرکت یا استفاده از آن دشوار می شود. مغز شما یک حافظه یا “نقشه” از قسمت های مختلف بدن و نحوه احساس، حرکت و عملکرد آنها در فعالیت های روزانه دارد. اگر اندام آسیب دیده را لمس نکنید، حرکت ندهید یا از آن استفاده نکنید، این نقشه شروع به تغییر می کند و می تواند شروع به ناپدید شدن کند. با این حال، می‌توانید این نقشه را تغییر دهید یا آن را با تصاویر حرکتی درجه‌بندی‌شده دوباره ایجاد کنید.
در واقع این روش به شما این امکان را می دهد که به تدریج در معرض حرکت قرار بگیرید تا به بدنتان اجازه دهید بدون بدتر شدن قابل توجه درد، با آن حرکت دردناک یا ترسناک سازگار شود. از آنجایی که بیمار با دیستروفی سمپاتیک رفلکسی شامل یک سیستم عصبی مرکزی بسیار حساس است، هدف تصویرسازی حرکتی درجه بندی شده، کاهش حساسیت با تمرین دادن مغز شما از طریق آموزش درد است.
فیزیوتراپیست همه چیز را در مورد تصویرسازی حرکتی درجه بندی شده، به بیمار آموزش می دهد و با دقت شما را از طریق این تمرینات راهنمایی می کند تا کمک کند که آن حرکات دردناک یا ترسناک را با اطمینان بیشتری انجام دهید.
آینه درمانی :
این تکنیک درمانی یکی از تمرینات تصویرسازی حرکتی درجه بندی شده (GMI) است. این روش درمانی، شامل نگاه کردن به تصویر معکوس اندام غیر دردناک شما در آینه است؛ سپس انعکاس در آینه به عنوان اندام آسیب دیده ظاهر می شود. در واقع آینه درمانی می تواند مغز شما را فریب دهد و فکر کند که اندام دردناک اکنون به طور طبیعی احساس می شود و حرکت می کند( شکل های شماره ۱ و ۲ ).
شکل شماره یک
شکل شماره دو
آب درمانی :
این روش، روشی قابل تحمل و کاربردی برای استفاده از تمرین های تحمل وزن و مقاومتی میباشد که درواقع با کاهش تحمل وزن برای بیمار توسط آب، امکان انجام این تمرینات مقاومتی با فشاری کمتر و در نتیجه آسان تر برای بیمار ممکن میشود . فشار هیدرواستاتیک آب همچنین فشار ملایمی را در اطراف مفاصل ایجاد می کند که می تواند ادم بافتی را کاهش دهد.
شکل شماره سه :استفاده از آب درمانی
تکنیک های حساسیت زدایی:
این تکنیک شامل لمس ناحیه آسیب دیده با وسایلی با جنس ها و وزن های مختلف و همچنین قرار دادن اندام آسیب دیده در آب با دمای گرم و سرد است. با قرار دادن اندام آسیب دیده در معرض احساسات و حالات مختلف به آرامی در طول زمان، مغز شما با این احساسات سازگار می شود و درد شروع به کاهش می کند.
تمرینات دامنه حرکتی:
در دیستروفی سمپاتیک رفلکسی ، ممکن است که حرکت کل اندام محدود شود. این می تواند باعث افزایش استرس در منطقه شود. سفتی غیر طبیعی ماهیچه ها یا سایر بافت های نرم (پوست و بافت همبند) باعث تغییراتی در حرکت اندام آسیب دیده می شود و ممکن است مفاصل شما سفت شوند. فیزیوتراپیست تمریناتی را برای افزایش دامنه حرکتی به شما آموزش می‌دهد تا تنش ماهیچه‌ها و مفاصل را در حد تحمل شما برای تمرینات کاهش دهد که هدف این تمرینات بازگرداندن حرکت طبیعی مفاصل آسیب دیده است.
درمان دستی:
تکنیک های حرکت و دستکاری بافت نرم به کاهش سفتی عضلات و بهبود تحرک مفصل کمک می کند.تحرکات مفصلی مفاصل خاصی را که تحت تاثیر دیستروفی سمپاتیک رفلکسی قرار گرفته اند هدف قرار می دهد و باعث افزایش دامنه حرکتی بهتر و کاهش درد می شود.
و در نهایت این نکته شایان ذکر است که بیمار مبتلا به برای سندروم درد پیچیده منطقه ای ( دیستروفی سمپاتیک رفلکسی)، باید از انجام تمرینات تهاجمی، استفاده طولانی مدت از یخ و استراحت و بی تحرکی طولانی مدت اجتناب کند؛ زیرا این موارد می توانند علائم بیماری را تشدید کنند.
بدون دیدگاه